De rechter hand in De Holm

Na zeven jaar is Chieneke een vertrouwd gezicht in Activiteiten Centrum De Holm. Ze maakt er schoon, schenkt koffie, zorgt dat de zaal ingericht is voor de volgende groep, doet de was voor de Stadswerkplaats en ze doet de administratie. Geen haar op haar hoofd die erover denkt dat het na zeven jaar wel genoeg is geweest.

Gezelligheid

“Het is hier fantastisch.” Daarmee doelt ze vooral op de sfeer onder het personeel. Op De Holm werkt nog één vrijwilliger maar ze werken nauw samen met de Stadswerkplaats die om de hoek zit en waar nog vijf of zes vrijwilligers rondlopen. Het team wordt gecompleteerd door de twee betaalde krachten, Sven en Rob. “We hebben het heel gezellig onder elkaar en als er iets is kun je altijd hulp vragen.”

Vrijheid

Dat laatste is voor Chieneke belangrijk. Haar zoon heeft autisme. Die doet wel eens onverwacht een beroep op haar. “Als ik weg moet dan kan ik ook weg, dan neemt iemand het hier van mij over.” Die vrijheid waardeert ze erg. Het waren juist de verplichtingen die ervoor zorgden dat ze haar betaalde werk in de ouderenzorg niet volhield. Ze was mantelzorger voor haar moeder, tijdens haar werk werd ze veel door haar zoon gebeld. Als ze niet opnam trof ze thuis een boze zoon aan. Het werd haar teveel, kreeg een burn-out. Uiteindelijk werd ze vrijgesteld van werk. Maar ze wilde wel onder de mensen zijn.

Verantwoordelijkheid

Bij De Holm is ze onder de mensen. Haar bezigheden geven haar veel voldoening en ze krijgt steeds meer verantwoordelijkheden. In het begin maakte ze het gebouw schoon en schonk ze koffie, nu doet ze de administratie van zowel De Holm als van de Stadswerkplaats. “Sven noemt me wel eens zijn rechter hand.” Ook werkt ze nieuwe vrijwilligers in. En als dat iemand is die geen enkel initiatief neemt moet ze leren om die persoon wel aan te sturen en niet het werk over te nemen. “Normaal zou ik denken: dan doe ik het zelf wel.”

Zelfstandigheid

Ook leert Chieneke om voor haarzelf op te komen en zelfstandig beslissingen te nemen. Met een groep was afgesproken dat ze ’s ochtends om negen uur zouden komen om de zaal die ze hadden gebruikt schoon te maken. “Om tien uur waren ze er nog niet dus ben ik zelf aan de slag gegaan. Om één uur kwamen ze uiteindelijk. Ik weigerde toen om de borg voor de schoonmaak terug te betalen. Daar waren ze erg boos over. Maar ik bleef op mijn strepen staan.” Gelukkig kan ze meestal wel erg genieten van de bezoekers en de activiteiten in De Holm. Ze noemt de mensen die voor inburgering komen en die blij groeten als ze haar tegenkomen op straat. Ze geniet van de drukte en gezelligheid tijdens het Tattoo-weekend en denkt met plezier terug aan de scenes tijdens de training voor Arriva-boa’s die naspelen wat ze in treinen meemaken.

De Holm zoekt een vrijwilliger die helpt bij de schoonmaak, kleine klusjes doet en het onderhoud van het buitenterrein verzorgt.

Tekst en fotografie: Leonie Barnier