‘Doen is Ontdekken’

Jacob staat mij op te wachten als ik aan kom fietsen bij de Witte Schuit aan de Timpweg. We praten over het buurtje bij Oosterhogebrug. Hij is hier pas twee maanden vrijwilliger maar voelt zich al helemaal thuis. In de omgeving maar zeker ook bij de mensen die hier actief zijn en gebruik maken van het pand.

Allerlei soorten mensen

De Witte Schuit huist in de voormalige verf- en lakfabriek De Witt en verhuurt ruimtes aan maatschappelijke en culturele organisaties en bedrijven. Je kunt er een dansschool en een theatergroep voor kinderen aantreffen, een filmmaker en diverse kunstenaars, praktijken voor onder andere energetische therapie en voor activiteiten met je baby. Kortom, er komen hier allerlei soorten mensen en precies dat is wat Jacob aanspreekt.

Getemde wildernis

Toen Jacob afgelopen zomer tussen de 660 vacatures van de Vrijwilligersvacaturebank van link050 snuffelde, wist hij dat hij iets zocht waarin hij met veel verschillende mensen te maken zou krijgen. Hij werkte al voor Groningen Schoon Dankzij Mij maar wilde ook iets meer met mensen doen. Zijn gevoel voerde hem naar de Witte Schuit. Hij had er eens een workshop gevolgd, de sfeer sprak hem aan. Ze zochten een gastheer/vrouw en een tuinman. Hij stapte af op de functie van gastheer. Maar al tijdens het eerste kennismakingsgesprek zag hij de verwilderde tuin, stapte naar buiten en ging aan de slag. Nu anderhalve maand later is de wildernis getemd en zie je de straat en tegels weer. Op maandagen is hij in de tuin te vinden.

Klankbord

Op zaterdag is Jacob de gastheer die hij wilde worden. Dat is ook de dag dat Flamenco del Norte in het gebouw is. Hij schenkt de groep koffie en thee en vormt een klankbord voor de bezoekers. “Het is heel bijzonder, mensen gaan direct allerlei verhalen vertellen aan mij als gastheer.” Wanneer de groepen aan het repeteren zijn kan het ook stil zijn. Dan maakt Jacob schoon of hij houdt zichzelf bezig met een boek of krant. Of hij maakt een rondje langs de ruimtes en kijkt of iemand in is voor een praatje. Zo raakte hij in gesprek met filmmaker Eric Steegstra die films maakt met marionettenspel en daarmee al diverse prijzen won. “Hij is nu bezig met een film over Quasimodo en de Notre-Dame. Daar droomde hij op zijn twaalfde al van! Hij liet mij zien hoe hij werkt en nam er alle tijd voor. Heel interessant.”

De sleutel

Jacob is hier vanwege “de positieve menselijke sfeer en de sociale vriendelijke mensen.” Hij heeft de sleutel van het gebouw, krijgt verantwoordelijkheid, is hier op zijn plek. Hij is zich aan het heroriënteren op een volgende fase in zijn leven, het vrijwilligerswerk past daar op dit moment erg goed in. “Door vrijwilligerswerk ontdek ik dat ik dingen kan die ik niet van mezelf verwacht had. Mijn hobby was flamenco en gitaarmuziek, nu ben ik gastheer en tuinman.” Hij heeft wel een tip voor werkzoekenden: “Doe iets, dat wat je leert door te doen kun je nooit leren door na te denken of uit een boekje halen. Doen is ontdekken.”

Tekst en fotografie: Leonie Barnier