“Ik droom van een eigen timmerbedrijf”

Dit artikel verscheen eerder in ons thema magazine over nieuwkomers.

De 39 jarige Syriër Ehsan Kamel besloot ruim drie jaar geleden zijn land te ontvluchten en hij vroeg asiel aan in Nederland. Hij kreeg een plek in een asielzoekerscentrum in Groningen. Enige tijd later kwamen ook zijn vrouw en hun twee kinderen naar ons land en na verloop van tijd konden ze een woning krijgen in de stad. Inmiddels is in het gezin opnieuw een baby geboren en zitten de oudste twee kinderen op de basisschool.

Vrijwilligerswerk
Ehsan was nog niet zo lang in ons land toen hij op zoek ging naar werk. Zijn contactpersoon bij de gemeente Groningen begeleidde hem daarin en wees hem op de mogelijkheid van vrijwilligerswerk. Dat kennen ze in Syrië helemaal niet, maar hij nam het werk bij een kledingbank met beide handen aan.
Ehsan wilde de vrijwilligersbaan graag hebben, want, zo vertelde hij: “Ik wil graag met mensen in contact komen en zo gauw mogelijk de Nederlandse taal leren.” Hij besefte dat hij in Nederland meer mogelijkheden zou hebben als hij de taal van dit land zou spreken. Zodra het hem was toegestaan, meldde hij zich ook aan voor de inburgeringscursus en afgelopen jaar werd hij toegelaten. Ook zijn vrouw heeft zich inmiddels ingeschreven om aan de cursus te beginnen.

Mamamini
In de afgelopen jaren bezocht Ehsan regelmatig kringloopwinkels in Groningen en zo kwam hij ook bij Mamamini in de wijk Helpman. Hier zag hij nieuwe kansen en op de website van het bedrijf vond hij een sollicitatieformulier dat hij invulde en opstuurde. Niet lang daarna werd hij aangenomen als vrijwilliger. Vier maanden geleden is Ehsan bij dit bedrijf begonnen.
Op maandag- en vrijdagmorgen is hij in het pand aan de Helper Oostsingel te vinden en hij houdt zich vooral bezig met het kleingoed dat binnenkomt. Hij sorteert en prijst de spullen en vervolgens geeft hij ze een plek in de winkel. Hij werkt in een groepje van ongeveer vijf personen en het werk bevalt hem uitstekend. Het principe van een kringloopwinkel spreekt Ehsan erg aan: mensen die het financieel niet zo ruim hebben tegemoetkomen door een aanbod van gebruikte artikelen. “Ik prijs de goederen dan ook nooit zo hoog,” zegt hij met een glimlach.

Motivatie
Wat Ehsan vooral erg belangrijk vindt is het leggen van contacten. Hij heeft daar niet zo heel veel moeite mee, want hij is een betrokken, sociale man. Daarnaast heeft hij ontdekt dat het samenwerken ook heel goed is voor het aanleren van de taal. Hij verplicht zichzelf dan ook zo veel mogelijk Nederlands te praten op zijn werk. Dat hij bij Mamamini ook een vrijwilligersvergoeding krijgt vindt hij fijn, maar dat was niet zijn belangrijkste motief om hier te solliciteren.
De andere dagen van de week gaat Ehsan naar school. Tijdens de lessen, die hij samen met ongeveer twintig andere nieuwkomers volgt, ligt de nadruk op het ontwikkelen van taalvaardigheden. Ehsan kan zich in de korte tijd dat hij de lessen nu volgt al heel goed in de Nederlandse taal uit drukken. Zodra hij examen gedaan heeft, hoopt Ehsan een opleiding te kunnen gaan volgen aan het Noorderpoortcollege.

De Nederlandse samenleving
Ehsan en zijn gezin genieten van hun verblijf in Nederland: de mensen zijn vriendelijk en het voelt hier heel veilig. Natuurlijk denkt hij vaak aan Syrië. Zijn ouders wonen er en ook nog veel andere familieleden. En hij maakt zich zorgen om hun veiligheid.
Toen Ehsan nog in Syrië woonde was hij timmerman. En hij hoopt door zijn opleiding ooit te kunnen starten met een eigen timmerbedrijf in Nederland. “Ik zal er alles aan doen om die droom werkelijkheid te laten worden.” Aan initiatief en doorzettingsvermogen ontbreekt het hem in ieder geval niet.

Tekst: Jan de Koning
Beeld: Dominique Krauts