Een nieuw redactielid voor link050

De redactie van link050 zoekt een nieuwe vrijwilliger. Iemand die het leuk vindt om mensen te interviewen en daar een artikeltje van te maken. De mensen die je gaat interviewen zetten zich op de meest uiteenlopende manieren en plekken vrijwillig in voor een organisatie, vereniging, stichting. Ik ben daarom bij Magda langs gegaan om eens te praten over haar ervaringen bij de redactie. Magda doet dit al drie jaar en als ik vraag of ze dit nog een tijdje wil blijven doen zegt ze: “Ja natuurlijk blijf ik dit nog een tijd doen, het is veel te leuk.” Gelukkig maar.

Een talig iemand

Magda komt uit de onderwijswereld, ze was docent Frans en docent Nederlands als Tweede Taal, en vond schrijven altijd erg leuk. “Heb je voordat je voor de redactie ging schrijven dan al eerder iets gepubliceerd?” vraag ik. Magda: “Nee niet echt, ik schreef altijd wel heel lange brieven en dan vroegen vrienden regelmatig: ‘waarom ga jij niet iets publiceren?’ Dat heb ik nooit gedaan. Maar toen ik vrijwilligerswerk zocht via link050 en de vacature zag voor interviewer/schrijver wist ik meteen dat ik dit wilde doen. Ik ben een talig iemand en ik vind het leuk om met mensen te praten. Als redactielid kom je met mensen in contact die je normaal nooit zou ontmoeten, en je komt in werelden die je helemaal niet kent. Bovendien zijn vrijwilligers mensen die alleen maar iets doen dat ze leuk vinden. Dus ideale mensen om te interviewen.”

Balanceren

Na drie jaar weet Magda goed wat ervoor nodig is om interviewer/schrijver te zijn. “Je moet belangstelling hebben voor de ander, goed kunnen luisteren en door kunnen vragen. Open staan voor iemands verhaal en nieuwsgierigheid zijn belangrijk. Als schrijver gaat het om de vaardigheid om de mooie dingen eruit te halen en op papier te zetten. Het verhaal moet compact geschreven zijn en tegelijk interessant om te lezen. “Balanceren” noemt Magda het.

Praten met bevlogen mensen

“Zijn er interviews geweest die je heel bijzonder vond?” Magda heeft daar zelfs vooraf al over nagedacht. “Mijn eerste interview was met de mensen van het buurthuis in de Hoogte. Die mensen hielpen elkaar en anderen en ik vond ze zo geweldig, ze waren zo betrokken en bevlogen. Ik was daar vol bewondering voor.” Een ander interview waar ze een mooie herinnering aan heeft was met een jonge vrouw uit Afghanistan die in het wijkbestuur van de Oosterparkwijk zat: Spoozhmay.  “Een heel erg bijzondere vrouw. Zij studeerde voor apotheker, dat was ze in Afghanistan ook geweest en hier was ze gewoon opnieuw begonnen.  Wat een power heeft die vrouw!  Dit is het mooie van dit werk; je komt mensen tegen die dingen doen waarvan je denkt ‘wat knap’. Wat daar zo mooi aan is probeer je zo goed mogelijk te vangen in een artikel.”

Koud buiten

Soms interviewen we ergens buiten en dat is niet altijd even comfortabel. Magda: “Ik heb een keer in Glimmen de vrijwilligers van het Voedselbos geïnterviewd in hun koude en tochtige onderkomen en kwam totaal verkleumd thuis. Een andere keer interviewde ik de vrijwilligers van de koffietent in het Diamantpark. Heel leuke mensen en zij hadden geen last van de kou, maar ik wel!”

Blij met de extra aandacht

“Waren er ook andere dingen die je lastig vond?” vraag ik. Behalve dat Magda het lastig vindt om op tijd op te staan voor de redactievergadering om 10 uur vindt ze het ook lastig wanneer er niet of laat gereageerd wordt op het verzoek voor een interview. Gelukkig komt dat niet te vaak voor. De meeste organisaties zijn blij met de extra aandacht voor hun werk en de kans te laten zien hoe leuk, leerzaam en bevredigend vrijwilligerswerk kan zijn.

Tekst: Jeanet Verveer
Beeld: Magda Bootsma